Coś się kończy, coś się zaczyna

Ostatnie kilka dni były wycięte z życiorysu. Strata bliskiej osoby, zawsze niesie ze sobą smutek, żal i tęsknotę. 

Często motamy się jak tą całą sytuację przedstawić dzieciom, co mówić, a czego nie mówić? Jak zareagują? Co powiedzą? Czy byliście w takiej sytuacji? Jak przygotować się do takich rozmów? Czy informować dzieci o zaistniałej sytuacji?

Mam dla Was kilka porad.

1. Niezależnie od wieku należy dziecko poinformować o sytuacji śmierci członka rodziny.

2. Mówimy prawdę "tata (babcia, ciocia) umarł", a nie "wyjechał". Nie przytaczamy oczywiście zbędnych szczegółów by wystraszyć dziecko.

3. Wystrzegajmy się wyrażeń: " babcia zasnęła i już się nie obudzi", "tata wyjechał i nie wróci". Słysząc takie komunikaty maluch może przeżywać silny lęk w sytuacji gdy ktoś z bliskich wyjedzie lub zaśnie, sam może nie również kłopoty ze snem.

4. Dzieci do 5 roku życia nie mają poczucia o nieodwracalnej śmierci. Tak właśnie zareagował mój 5 latek.

5. Wiemy czego nie mówić, no ale jak w takim razie rozmawia z dzieckiem 6-7 czy 10 letnim?

6. Przede wszystkim powinniśmy być przy dziecko, gotowi do rozmów do odpowiedzi na zadane pytania

7. Czasami kontynuacja rozmowy jest zbędna, wystarczy cierpliwości, przytulanie i akceptacji różnych zachowań w tej sytuacji.